Een systemische visie op gezinsbegeleiding in de bijzondere jeugdzorg

De laatste jaren wordt gezinsbegeleiding meer en meer een onmisbaar gegeven in de Bijzondere Jeugdzorg. In verschillende instellingen gaat men op zoek naar manieren om het gezin van oorsprong meer te betrekken bij de opvang en begeleiding van het kind. Op beleidsniveau worden opties genomen die het gezinsgericht werken in de schijnwerper moeten plaatsen en aanmoedigen.

Zonder twijfel is dit een zeer positieve evolutie. Toch is het van wezenlijk belang het gezinsdenken en gezinsbegeleiding niet te beschouwen als losstaande gegevens die men zomaar even “en surplus” bij de behandeling kan voegen. Het gaat hier niet om een techniek die men kan aanleren en dan geïsoleerd kan toepassen in of buiten de therapiekamer. Kiest men voor gezinsbegeleiding vanuit een systemisch kader dan draagt dit soms zeer vergaande consequenties. Het systeemdenken biedt een alternatieve visie op zowel het denken over als het handelen met systemen in het algemeen en het gezin in het bijzonder. Het adopteren van deze visie heeft zijn implicaties voor zowel het opzetten van de gezinsbegeleiding als voor de manier van werken van de hele instelling.