Hugo Mertens
Ik ben Hugo Mertens, klinisch psycholoog en gezinstherapeut.
Ik geloof in de kracht van het samen opbouwen van een werkbare (hulpverlenings)omgeving en van het investeren in een relatie die bijdraagt tot groei of verandering.
Ik ervaar voortdurend hoe creatief mensen dan vormgeven aan hun leven en er weten het beste van te maken, en dit bezorgt me een positief mensbeeld.
Momenteel werk ik als stafmedewerker en contextbegeleider in vzw Levenslust in Linter (bijzondere jeugdzorg).
- Gezinstherapeut in Therapiecentrum Rapunzel en voorzitter van vzw Rapunzel
- Klinisch psycholoog en gezinstherapeut
- Licentiaat klinische psychologie, KULeuven
- Opleiding relatie, seks- en gezinstherapie, LIST en Communicatiecentrum
- Opleiding hypnotherapie, C. Hoogduin
- Werkzaam als stafmedewerker en contextbegeleider in vzw Levenslust in Linter (bijzondere jeugdzorg)
“Ik wens Rapunzel de toekomst toe die het verdient, een blijvende en zekere plek in het opleidingslandschap.
Ik geloof in de kracht van het samen opbouwen van een werkbare omgeving en van het investeren in een relatie die bijdraagt tot groei of verandering.”
Wat doe jij vooral in Rapunzel?
Binnen Rapunzel werk ik sinds 2006 als gezinstherapeut in het therapiecentrum en ben ik sedert 2012 voorzitter van de raad van bestuur van de vzw.
Met het bestuur proberen we ervoor te zorgen dat de toren van Rapunzel niet enkel overeind blijft, maar ook kan uitbreiden en daarbij zijn herkenbaarheid niet verliest.
We proberen een omgeving te creëren waarbinnen de medewerkers zich thuis voelen en hun talenten ten dienste van de opleidingen kunnen ontwikkelen.
Welke groei wens je Rapunzel toe?
Ik wens Rapunzel de toekomst toe die het verdient, een blijvende en zekere plek in het opleidingslandschap.
Ik wens de gezinstherapie een standaardwerk toe over zijn generieke werkzame factoren, en de psychotherapie in het algemeen meer aandacht voor de somato-psychische invloed en mogelijkheden.
In welke andere levensdomeinen/interesses vind jij inspiratie voor jouw werk?
Door mijn passies hardlopen, vissen en koken, kreeg ik een grote gevoeligheid voor essentie en vereenvoudiging. Men bereikt zelden resultaat door de dingen complexer te maken. Een extra hulp bestaat in het gepaste respect voor geschiedenis en ervaring, en het vermijden van grote fouten (hoewel dit ook weer niet onoverkomelijk is).
Zo kan men honderden lekkere soepen koken op honderden manieren, maar nooit met 32 ingrediënten.
En als je vis wil vangen helpt het om je te begeven naar een water waar er wel degelijk vis zwemt, en om hem vervolgens niet weg te jagen.
En bij het trainen dien je (rustig) bezig te blijven om vooruitgang te boeken, je kan/moet geen resultaat afdwingen. Dat besef is een grote bevrijding, maar het ontslaat je niet van de opdracht wel degelijk aan de slag te blijven…
Je bereikt daarenboven geen vooruitgang op jezelf. Enkel samenwerking rendeert, maar vooral: het is de gedeelde passie die het genoegen levert.
