Maurizio Andolfi werkte het drie generatiehuis uit als metafoor voor zijn structureel en transgenerationeel denken in gezinstherapie.
Hij vertrekt van het adagio dat een familie steeds geschiedenis en ontwikkeling introduceert. De verticale ontwikkelingslijn is even belangrijk als de horizontale systemische lijn.
Zo gaat hij ervan uit dat ontwikkelingsthema’s doorheen de verschillende generaties actief blijven en betekenis geven aan het gezinsleven en dat van zijn individuele leden. Thema’s die niet goed doorgewerkt zijn in de familie worden meegenomen naar een volgende generatie (Andolfi, 2010; Hillewaere & Van Hennik, 2014).
In deze metafoor bewoont iedere generatie zijn eigen verdieping. De kinderen wonen op de onderste verdieping, de ouders op de middelste en de grootouders op de bovenste. Bruno Hillewaere en Greet Splingaer Greet vroegen Andolfi of hij zijn eigen ontwikkeling als kinderpsychiater, gezinstherapeut en leermeester kon plaatsen in het generatiehuis.
Hillewaere Bruno & Splingaer Greet
2019
adolescenten, gezinstherapie, kinderen
Tijdschrift Systeemtherapie, 31.2.
