En toen kwam Mowgli aan in het mensendorp: Hechting, een levenslang proces van cliënt én van hulpverlener

Cliënten vertellen ons over de tocht die hen tot bij ons bracht. Samen brengen we de bossen, open vlaktes, dorpen, …, in kaart.
Als hulpverlener worden we tijdelijke deelgenoot van hun tocht door de jungle des levens en bouwen we samen met een client(systeem) aan nieuwe betekenissen.

In deze workshop focussen we op de hulpverleningsrelatie als veilige haven, als een mogelijke correctieve hechtingservaring.

We ontdekken de verschillende stijlen van gehechtheid en hoe die doorheen het levenspad kunnen groeien en evolueren: Waar stond ons mandje? Welke roedels boden ons een nest? Waar, wanneer en hoe hebben we een ontmoeting met Kaa overleefd? Waar vonden we warmte bij Baloe?, Veiligheid bij Bagheera?, …

De metaforen van Kleine Ik en Grote Ik (Splingaer, 2016) worden geïntroduceerd om de hechtingsprocessen zichtbaar en bespreekbaar te maken.

We onderzoeken het landschap waarin we samen met onze cliënt terecht komen en maken voeling met de bodem: invloed van relationeel trauma en beschermende relationele veerkracht.

We zoomen in op hoe we het relatieaanbod onderweg zorgvuldig kunnen afstemmen t.a.v. de cliënt en mentaliserend, authentiek aanwezig kunnen blijven zodat er ruimte komt om angsten, onzekerheid, boosheid, etc., op een andere, meer veilige manier te benaderen.