Het doel van dit artikel is na te gaan hoe verscheidene perspectieven met betrekking tot de adolescentie elkaar zowel theoretisch als therapeutisch kunnen aanvullen.
De meeste literatuur over deze levensfase heeft betrekking op de adolescent zelf.
Of gaat over opvoedkundig advies voor ouders met moeilijke jongeren. Binnen de systeemtherapie merkt men met de opkomst van de postmoderne therapieën een grotere aandacht voor groei en hoopvolle verhalen, maar relatief minder aandacht voor gezinsinteracties.
Daarom zijn vroegere auteurs zoals Minuchin (structurele benadering), Haley (strategische benadering) en Andolfi en Preto (gezin in evolutie) nog steeds van grote waarde. Zij benadrukken het belang van een gezinsperspectief.
Meer recent is er met de heropleving van de gehechtheidstheorie vanuit het familieperspectief eveneens meer aandacht voor gezinsinteracties.
Dit artikel pleit voor meer integratie van deze onderscheiden perspectieven.
Het eerste gedeelte is eerder theoretisch, het tweede gedeelte behandelt vooral de systeemtherapeutische praktijk.
Hillewaere Bruno
2008
adolescenten, gezinstherapie, hechting, loslaten in verbondenheid, mentaliseren
Systeemtherapie, 20.4.
