Paren komen vaak in therapie wanneer ze het gevoel hebben samen niet meer verder te kunnen. Ze zijn vastgelopen in arme verhalen en in herhalende patronen van spreken en omgaan met elkaar. Elke ervaring, elk nieuw verhaalelement wordt aan hetzelfde probleemverhaal opgehangen waardoor rijke en veranderlijke identiteits en relatieverhalen uit het zicht verdwijnen.
Jasmina Sermijn toont hoe een narratieve insteek zowel partners als therapeuten kan helpen hun relationele vleugels uit te slaan.
Aan de hand van casusmateriaal geeft dit artikel een blik op enkele narratieve ideeën in actie en wordt de lezersysteemtherapeut uitgenodigd om aan de slag te gaan met deze ideeën binnen partnerrelatietherapie.
Het belang van het samen creëren van een gespreksruimte, oor en oog hebben voor dominante discoursen en probleemverhalen en het belang van het hebben van een neus voor alles wat ruikt naar gewenste verhalen wordt daarbij toegelicht.
Ness: ‘Voor mij is het vijf voor twaalf! Als hij niet verandert dan weet ik het niet meer. Ik wil niet samenleven met een man die altijd roept en tiert, ik wil geen vrouwelijke sloof zijn en ik wil niet dat mijn kinderen opgroeien in een gezin waar er geroepen wordt. Ik kan er niet met hem over spreken want zodra ik iets zeg, begint hij te briesen als een woest paard. Als ik naar andere koppels kijk, die kunnen tenminste met elkaar praten.’
Marc: ‘Niet overdrijven hé, dat is uw probleem, dat ge altijd alles overdrijft. Gij doet precies of ik een bullebak ben.’ (Naar therapeut gericht:) ‘Ik bries niet de hele tijd als een woest paard, maar als ik niet roep dan luistert er niemand naar mij! Ik snap niet dat ze er zo een spel van maakt, ‘t is nooit goed genoeg voor haar, alles wat ik doe. Ik slaag er niet in om haar content te stellen.’
Sermijn Jasmina
2019
narratieve therapie, relatietherapie
Systeemtherapie 31.4.
